Bugünde sana yazdım yağmur yürekli.Kendi kendime ben seversem yağmur yüreklim; derim herhalde diyordum hep. Çünkü en sevdiğim şeydi yağmur. Yağmur yağınca,kalbim ökseye sıkışmış kuş misali atardı. Ben küçük bir çocuk olurdum yağmur yağdığında. Yüreğim ağzımda, ayaklarım su içinde dans ederdim yağmur damlalarıyla. Değişik bir korku vardı içimde.Yağmurun dinmesinden korkardım. Beni çekip götüren yağmurun. Ellerimden kayıp gitmesinden. Saçlarıma konamamasından. Ayaklarımın dans edememesinden,bir su birikintisinde.
Çok sevmekten korkardım ben. Teslim olmadım çılgın bir sağanağa, gitmesine izin verdim. Ben yağmuru çok sevdim. Sevmekten korkarken bile. Bir gün beni bırakan bir yağmur bulmaktan korktum. Ben hep o yağmurun yağmasını bekledim. Benim yağmur'umun. Şimdi ilk defa yağıyor. Ama ben hala korkuyorum; çok sevmekten korkuyorum. Üzerime yağmayan bu yağmurun beni görmeden teğet geçip, başka hayatlara yağmasından.Korkuyorum.Yağmur Yürekli...D. Mai
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder